Tag: obywatelstwo polskie

Test rynku pracy – co trzeba o nim wiedzieć

Informację starosty o lokalnym rynku pracy poprzedza test rynku pracy. Wydanie takiego dokumentu może być niezbędne do legalnego zatrudnienia cudzoziemca w Polsce. Co trzeba wiedzieć o teście rynku pracy i informacji starosty?

Zatrudnienie cudzoziemców w Polsce

Rośnie liczba obcokrajowców przyjeżdżających do Polski w celach zarobkowych. Nasz kraj jest atrakcyjny dla cudzoziemców szukających stabilnego zatrudnienia, stosunkowo dobrych warunków pracy i płacy oraz szeroko rozumianego bezpieczeństwa. Napływ obcokrajowców do Polski może wpłynąć korzystnie na gospodarkę – aktualnie jest rynek pracownika, przedsiębiorcy narzekają na brak rąk do pracy, przez co nie mogą rozwijać swoich biznesów. Dzięki cudzoziemcom, właściciele firm mogą zapełnić braki kadrowe. Jednak nie jest to proste, ponieważ przedsiębiorcy muszą przestrzegać przepisów prawa, a te stanowią, że Polacy mają pierwszeństwo w zatrudnieniu przed obcokrajowcami. Co to oznacza? Przedsiębiorca może legalnie zatrudnić w swojej firmie cudzoziemca na podstawie zezwolenia na pracę, jeśli na lokalnym rynku pracy nie ma zarejestrowanych bezrobotnych lub poszukujących zatrudnienia, którym mógłby dać pracę. W tym celu musi uzyskać odpowiednią informację starosty, czyli przejść test rynku pracy.

Co to jest test rynku pracy?

Test rynku pracy powinien zainteresować pracodawcę planującego zatrudnienie cudzoziemca na terenie Polski na podstawie zezwolenia na pracę. W rzeczywistości jest do dokument wydawany na wniosek przedsiębiorcy powierzającego pracę cudzoziemcowi przez powiatowy urząd pracy. Test rynku pracy opiera się na zweryfikowaniu, czy na lokalnym rynku pracy nie ma bezrobotnych lub osób poszukujących pracy, których przedsiębiorca mógłby zatrudnić. Obowiązek przeprowadzenia testu rynku pracy wynika z tego, że – jak już wspomniano- Polacy mają pierwszeństwo przed obcokrajowcami w dostępie do zatrudnienia. Warto wiedzieć, że właściciel firmy ma obowiązek uzyskać taki dokument jeszcze przed złożeniem przez niego wniosku o wydanie zezwolenia na pracę.

Test rynku pracy – podstawa prawna

Przepisy narzucają na przedsiębiorców obowiązek przeprowadzania testu rynku pracy. Podstawą prawną są przede wszystkim trzy akty prawne. Pierwszym jest ustawa z dnia 20 kwietnia 2004 r. o promocji zatrudnienia i instytucjach rynku pracy. Akt ten określa zadania państwa w zakresie promocji zatrudnienia, łagodzenia skutków bezrobocia oraz aktywizacji zawodowej (art. 1 ust. 1 tejże ustawy). Drugim aktem jest rozporządzenie Ministra Rodziny i Polityki Społecznej z dnia 18 lipca 2022 r. w sprawie zezwoleń na pracę i oświadczeń o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi. Określa ono między innymi wzór i tryb przekazywania informacji starosty na temat możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych pracodawcy. A kolejnym aktem jest rozporządzenie Ministra Pracy i Polityki Społecznej z dnia 29 stycznia 2009 r. w sprawie określenia przypadków, w których zezwolenie na pracę cudzoziemca jest wydawane bez względu na szczegółowe warunki wydawania zezwoleń na pracę cudzoziemców.

 Na czym polega

Test polega na sprawdzeniu przez urzędników z powiatowego urzędu pracy, czy na lokalnym rynku pracy nie ma osoby posiadającej odpowiednie kwalifikacje do podjęcia zatrudnienia w firmie. Oczywiście tej, która wnioskuje o przeprowadzenie testu rynku pracy i wydanie informacji o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych twojej firmy na lokalnym rynku pracy. Jeśli urzędnicy nie znajdą wśród Polaków takiej osoby bezrobotnej lub poszukującej zatrudnienia, sprawa jest prosta. Starosta wyda informację o braku możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych danej firmy na lokalnym rynku pracy. Warto wiedzieć, że nie zawsze przedsiębiorca ma obowiązek złożenia wniosku w sprawie testu rynku pracy do powiatowego urzędu pracy. Prawo przewidziało od tego obowiązku kilka wyjątków.

Zwolnienie ze względu na zawód

Test rynku pracy nie jest wymagany, jeśli praca, którą planowo miałby wykonywać obcokrajowiec, znajduje się w wykazie zawodów deficytowych zamieszczanym w treści rozporządzenia wojewody właściwego ze względu na główne miejsce wykonywania pracy przez cudzoziemca. Kiedy jeszcze pracodawca korzysta ze zwolnienia z testu rynku pracy? Zwolnienie obejmuje również przedsiębiorców planujących zatrudnić cudzoziemca w zawodzie, który znajduje się w załączniku do rozporządzenia Ministra Pracy i Polityki Społecznej. Zalicza się wśród nich m.in. lekarzy, programistów, pielęgniarki, kierowców autobusów i murarzy. Poza tym, przedsiębiorcy, którzy szukają trenerów sportowych i sportowców również korzystają ze zwolnienia z tego obowiązku. Zwolnienie obejmuje również cudzoziemców wykonujących zawód stomatologa oraz lekarzy odbywających szkolenie lub realizujących program specjalizacji.

Test rynku pracy- zwolnienie ze względu na cudzoziemca

Test rynku pracy nie obejmuje obcokrajowców upoważnionych do reprezentowania przedsiębiorcy zagranicznego w jego oddziale lub przedstawicielstwie zlokalizowanym na terenie Polski. Obowiązek ten nie dotyczy cudzoziemców, którzy mają wykonywać pracę w Polsce, a są krewnymi pracownika dyplomatycznego lub pracownika filii organizacji międzynarodowej w Polsce lub pracują jako prywatna służba domowa u takich pracowników. Poza tym, ze zwolnienia z testu rynku pracy korzysta przedsiębiorca, gdy prace ma wykonywać obcokrajowiec będący doktorantem na dowolnej, polskiej uczelni. A także cudzoziemiec, który w ostatnich trzech latach ukończył studia na terenie Unii Europejskiej, Szwajcarii, Norwegii, Islandii lub Liechtensteinie. Ponadto, obowiązek ten nie dotyczy przedsiębiorców, którzy chcą dać pracę cudzoziemcowi, który przez trzy lata przed złożeniem wniosku nieprzerwanie mieszkał w Polsce.

Zwolnienie z obowiązku dla zatrudnienia obywateli wybranych państw

Kiedy jeszcze przedsiębiorca nie musi składać wniosku o wydanie informacji starosty? Test rynku pracy nie dotyczy również przedsiębiorców, którzy chcą zatrudnić do prac pielęgnacyjno-opiekuńczych lub w charakterze pomocy domowej obywatela Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii lub Ukrainy. Poza tym, przedsiębiorcy, którzy chcą zatrudnić u siebie obywateli Armenii, Białorusi, Gruzji, Mołdawii lub Ukrainy, również są zwolnieni z testu rynku pracy. Ale wtedy, gdy ci w okresie bezpośrednio poprzedzającym złożenie wniosku o wydanie zezwolenia na pracę byli zatrudnieni przez okres przynajmniej trzy miesiące u tego samego pracodawcy i na tym samym stanowisku. Konieczna jest zatem zgodność z oświadczeniem o powierzeniu wykonywania pracy cudzoziemcowi wpisanym do ewidencji oświadczeń.

Jak uzyskać informacje starosty?

Test rynku pracy realizowany jest we właściwych ze względu na główne miejsce wykonywania pracy  powiatowych urzędach pracy. W sytuacjach, kiedy cudzoziemiec ma świadczyć obowiązki służbowe na obszarze kilku powiatów, właściciel firmy powinien złożyć odpowiednie dokumenty do powiatowego urzędu pracy, na terenie którego mieszka lub znajduje się siedziba przedsiębiorca.

Przedsiębiorcy, którzy muszą przejść test rynku pracy powinni zdawać sobie sprawę z tego, że informacja starosty ma być wydana nie wcześniej niż 180 dni przed złożeniem przez nich wniosku o wydanie zezwolenia na pracę. Dotyczy to również wniosku o wydanie zezwolenia na pracę sezonową. W uzasadnionych przez starostę przypadkach, urząd może wydać informację na 90 dni przed złożeniem wspomnianego wniosku o wydanie zezwolenia.

Test rynku pracy – jak zrobić

Przedsiębiorca może złożyć wniosek osobiście w powiatowym urzędzie pracy lub elektronicznie przez portal praca.gov.pl. Potrzebne będą mu w tym celu dwa dokumenty:

  • wniosek o informację starosty na temat możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych
  • zgłoszenie oferty pracy.

Złożenie oferty i wniosek

Zgłoszenie oferty pracy obejmuje wskazanie informacji na temat przedsiębiorcy, miejsca pracy i stanowiska pracy, oczekiwań wobec kandydatów do pracy oraz postępowania z ofertą pracy. Z kolei wniosek o informację starosty zawiera przede wszystkim prośbę przedsiębiorcy o przygotowanie przez urząd informacji starosty na temat możliwości zaspokojenia potrzeb kadrowych. Robi się to w oparciu o rejestry bezrobotnych i poszukujących pracy, na podstawie oferty pracy zgłoszonej przez przedsiębiorcę na dane stanowisko w powiatowym urzędzie pracy.

Test rynku pracy

Po złożeniu oferty i wpłynięciu wniosku, powiatowy urząd pracy przystępuje do testu rynku pracy. Na tym etapie urząd zweryfikuje, czy wśród zarejestrowanych w urzędzie bezrobotnych i poszukujących zatrudnienia znajdują się osoby, które właściciel firmy ubiegający się o wydanie informacji może zatrudnić i czy osoby te posiadają odpowiednie kwalifikacje.

Informacja starosty

Po przeprowadzonym teście rynku pracy, a więc po zapoznaniu się z rejestrem bezrobotnych, starosta informuje przedsiębiorcę wnioskującego o wydanie informacji o tym, czy jakaś osoba znajdująca się w rejestrze może zostać zatrudniona w jego firmie. Co w sytuacji, kiedy urząd znalazł Polaka, który posiada odpowiednie kwalifikacje i jest chętny do pracy? Jeśli pracodawca nie zgodzi się na skierowanie takiej osoby do pracy lub odmówi jego zatrudnienia, starosta wyda mu informację o tym, że istnieje możliwość zaspokojenia jego potrzeb kadrowych. W praktyce oznacza to, że właściciel firmy nie będzie mógł zatrudnić u siebie cudzoziemca. Jeśli natomiast z testu rynku pracy wynika, że nie ma w rejestrach takich osób, starosta wyda informację o braku możliwości zaspokojenia jego potrzeb kadrowych. Na podstawie takiej informacji może złożyć wniosek do wojewody o wydanie zezwolenia na pracę dla cudzoziemca. 

Co warto wiedzieć o informacji starosty

Wydanie informacji starosty nie wiąże się z jakimikolwiek kosztami po stronie przedsiębiorcy. Jedyne opłaty, jakie ten może ponieść w związku z testem rynku pracy dotyczą realizacji usługi przez pełnomocnika. Ile trwa test rynku pracy? Co do zasady powiatowy urząd pracy wydaje informację w terminie 14 dni od dnia złożenia oferty pracy w powiatowym urzędzie pracy. Robi to jednak wtedy, gdy z analizy rejestrów bezrobotnych i poszukujących pracy nie wynika, że na rynku pracy jest bezrobotny, którego można zatrudnić na tym stanowisku. Informacja może być wydana również do 21 dni od dnia złożenia oferty pracy. Dotyczy to sytuacji, kiedy którykolwiek z bezrobotnych na lokalnym rynku pracy mógłby zostać u wnioskującego pracodawcy zatrudniony.

Karta Polaka

Karta Polaka to dokument potwierdzający przynależność do Narodu Polskiego. Posiadaczowi Karty przysługują uprawnienia wynikające z ustawy o Karcie Polaka, uchwalonej przez Sejm Rzeczypospolitej Polskiej 7 września 2007 roku. Otrzymanie Karty Polaka nie oznacza przyznania obywatelstwa polskiego. Nie oznacza też przyznania prawa do osiedlania się na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej ani prawa przekraczania bez wizy granic Rzeczypospolitej Polskiej.

Osoba, której przysługuje Karta Polaka:

  • może bez opłat otrzymać wizę pobytową długoterminową uprawniającą do wielokrotnego przekraczania granicy Rzeczypospolitej Polskiej;
  • jest w stanie podejmować na terenie Rzeczypospolitej Polskiej legalną pracę bez konieczności posiadania zezwolenia na pracę;
  • może prowadzić w Polsce działalność gospodarczą na takich samych zasadach jak obywatele polscy;
  • jest w stanie w Polsce korzystać z bezpłatnego systemu oświaty;
  • może w stanach nagłych korzystać w Polsce z bezpłatnej opieki zdrowotnej na takich samych zasadach jak obywatele polscy;
  • ma możliwość za darmo zwiedzać muzea państwowe w Polsce;
  • może w pierwszej kolejności ubiegać się o środki finansowe z budżetu państwa polskiego lub z budżetu samorządów gmin w Polsce przeznaczone na wspieranie Polaków za granicą.
  • otrzymuje ulgę 37% przy przejazdach środkami publicznego transportu zbiorowego kolejowego w pociągach osobowych, pospiesznych

Podsumowując, Karta Polaka jest dokumentem ważnym. W związku z tym warto się o niego ubiegać.

 

Jak można nabyć obywatelstwo polskie przez cudzoziemca ?

Jakie są sposoby szybkiego nabycia obywatelstwa polskiego przez cudzoziemców ?

Zagadnienia nabycia obywatelstwa polskiego i jego utraty reguluje ustawa z dnia 2 kwietnia 2009 roku o obywatelstwie polskim (Dz. U. z 2012 r. poz. 161, z 2013 r. poz. 1650, z 2015 r. poz. 1274, z 2016 r. poz. 753 ).

Prędzej czy później u cudzoziemców powstaje pytanie: ”Jak można uzyskać obywatelstwo polskie pracując w polskiej firmie?”.

Istnieją dwie drogi:

  1. Nadanie przez Prezydenta RP – Prezydent Polski może nadać polskie obywatelstwo wnioskodawcy, gdy uzna to za słuszne. Cudzoziemiec nie musi spełniać żadnych formalnych wymagań – a jedynie przekonująco wykazać swoje więzi z Polską.
  2. Uznanie za obywatela polskiego – Wojewoda może uznać cudzoziemca za polskiego obywatela, gdy cudzoziemiec złoży w tej sprawie wniosek. Musi też spełnić określone wymagania. Uzyskanie polskiego obywatelstwa daje cudzoziemcowi pełnię praw obywatelskich w Polsce (np. prawo udziału w wyborach); możliwość uzyskania polskiego paszportu i ułatwienia w podróżowaniu za granicę. Oznacza też jednak obowiązki – na przykład podatkowe. Nabywając obywatelstwo polskie cudzoziemiec staje się jednocześnie obywatelem Unii Europejskiej.

Nadanie przez Prezydenta RP

Na podstawie art. 18 cyt. ustawy Prezydent RP może nadać cudzoziemcowi, na jego wniosek, obywatelstwo polskie. Prezydent RP nie jest ograniczony w swoich konstytucyjnych kompetencjach żadnymi warunkami i może nadać obywatelstwo polskie każdemu cudzoziemcowi. Więcej tego – cudzoziemiec nie musi spełniać żadnych warunków. Na przykład, nie musi mieszkać w Polsce określonej liczby lat. Musi natomiast w swoim wniosku wykazać swoje więzi z Polską.

Prezydent może nadać obywatelstwo osobie, której jego zdaniem to obywatelstwo powinno być nadane – i nie musi swojej decyzji uzasadniać. Postanowienia Prezydenta RP w tej sprawie są ostateczne. Nie przysługuje od nich odwołanie ani skarga do sądu administracyjnego. W postępowaniu tym nie stosuje się bowiem przepisów Kodeksu postępowania administracyjnego. Wniosek o nadanie obywatelstwa polskiego osoby zamieszkałe w Polsce wnoszą za pośrednictwem wojewody właściwego ze względu na miejsce zamieszkania osoby zainteresowanej, a zamieszkałe za granicą – za pośrednictwem właściwego konsula. Wniosek składa się osobiście lub korespondencyjne z podpisem urzędowo poświadczonym.

Dokumenty wydane w języku obcym należy złożyć wraz z ich tłumaczeniem na język polski. Muszą być one sporządzone przez tłumacza przysięgłego lub przez konsula RP. Oczekiwanie na postanowienie Prezydenta w sprawie nadania lub odmowy nadania obywatelstwa polskiego wynosi 1-3 lata. Wzór wniosku o nadanie obywatelstwa polskiego określa rozporządzenie Prezydenta RP z dnia 7 sierpnia 2012 r. w sprawie określenia wzoru formularza wniosku o nadanie obywatelstwa polskiego, wymogów dotyczących fotografii dołączanej do wniosku oraz wzorów aktu nadania obywatelstwa polskiego i zawiadomienia o odmowie nadania obywatelstwa polskiego (Dz.U. poz.927).

Uznanie za obywatela polskiego

Przepisy ustawy z dnia 2 kwietnia 2009 r. o obywatelstwie polskim powiększają w stosunku do ustawy z 1962r. krąg cudzoziemców, którzy będą mogli zostać uznani za obywateli polskich w trybie administracyjnym. W drodze uznania, o obywatelstwo polskie będą mogli ubiegać się cudzoziemcy zamieszkujący w Polsce na podstawie określonych zezwoleń, którzy w toku długoletniego legalnego pobytu w Polsce zintegrowali się ze społeczeństwem polskim, znają język polski, mają zapewnione mieszkanie i źródła utrzymania, respektują polski porządek prawny oraz nie stanowią zagrożenia dla obronności lub bezpieczeństwa państwa, a w szczególności uchodźcy, osoby bez obywatelstwa, dzieci oraz małżonkowie obywateli polskich oraz osoby polskiego pochodzenia. Postępowanie w sprawie o uznanie za obywatela polskiego będzie toczyło się w trybie określonym przepisami Kodeksu postępowania administracyjnego (1-2 miesiące). Cudzoziemiec, który spełnia określone warunki, może wystąpić o uznanie go za obywatela polskiego.

Trzeba złożyć wniosek.

Aby złożyć wniosek, cudzoziemiec musi przebywać w Polsce określony czas na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub na podstawie prawa stałego pobytu. Nieprzerwany pobyt na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej uważa się za nieprzerwany, gdy żadna z przerw w nim nie była dłuższa niż 6 miesięcy i nie przekroczyła łącznie 10 miesięcy w okresie wymaganego pobytu, chyba że przerwa była spowodowana:

  • wykonywaniem obowiązków zawodowych lub świadczeniem pracy za granicą, na podstawie umowy z pracodawcą, którego siedziba znajduje się na terytorium Polski;
  • towarzyszeniem małżonkowi wykonującemu takie obowiązki zawodowe;
  • leczeniem cudzoziemca.

Do kogo składać ten wniosek?

Wniosek w tej sprawie składa się do wojewody właściwego ze względu na miejsce zamieszkania cudzoziemca, na formularzu określonym rozporządzeniem Ministra Spraw Wewnętrznych i Administracji z dnia 3 sierpnia 2012r. w sprawie wzoru formularza wniosku o uznanie za obywatela polskiego oraz fotografii dołączanej do wniosku (Dz.U. poz. 916). Wniosku w tej sprawie nie mogą złożyć osoby przebywające w Polsce na podstawie wizy albo ruchu bezwizowego!

Stosownie do przepisu art.30 ust.1 ustawy o obywatelstwie polskim, za obywatela polskiego uznaje się:

1 – pkt 1: cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 3 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub na podstawie prawa stałego pobytu, który posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego;

2 – pkt 2: cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, zezwolenia na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawa stałego pobytu, który pozostaje co najmniej od 3 lat w związku małżeńskim zawartym z obywatelem polskim lub nie posiada żadnego obywatelstwa;

3 – pkt 3: cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, które uzyskał w związku z posiadaniem statusu uchodźcy nadanego w Rzeczypospolitej Polskiej;

4 – pkt 6: cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie i legalnie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 10 lat, który spełnia łącznie następujące warunki posiada zezwolenie na osiedlenie się, zezwolenie na pobyt rezydenta długoterminowego Wspólnot Europejskich lub prawo stałego pobytu, oraz posiada w Rzeczypospolitej Polskiej stabilne i regularne źródło dochodu oraz tytuł prawny do zajmowania lokalu mieszkalnego;

5 – pkt 7: cudzoziemca przebywającego nieprzerwanie na terytorium Rzeczypospolitej Polskiej co najmniej od 2 lat na podstawie zezwolenia na osiedlenie się, które uzyskał w związku z polskim pochodzeniem.

Punkt odnośnie języka polskiego

Jednocześnie ust.2 przywołanego przepisu art. 30, wymaga od cudzoziemca (z wyjątkiem pkt.4 i 5, tj. małoletnich dzieci, których jedno z rodziców posiada już obywatelstwo polskie) ubiegającego się o uznanie za obywatela polskiego, aby posiadał znajomość języka polskiego potwierdzoną urzędowym dokumentem.

Cudzoziemiec może dołączyć do wniosku świadectwo ukończenia polskiej szkoły w Polsce, szkoły za granicą (z wykładowym językiem polskim), albo certyfikat znajomości języka polskiego. Taki certyfikat wydaje Państwowa Komisja Poświadczania Znajomości Języka Polskiego Jako Obcego (www.buwiwm.edu.pl/certyfikacja/ – strona tylko w języku polskim). Instytucja ta prowadzi egzaminy w różnych miastach w Polsce. Egzaminy są odpłatne – koszt wynosi około 80-150 euro (zależny od uczelni, gdzie będzie prowadzony egzamin). W 2012 roku wprowadzono egzaminy od poziomu B1 (znajomość języka na poziomie komunikatywnym). Oto przykładowy link do uczelni która prowadzi takie egzaminy http://www.sjikp.us.edu.pl/certyfikat_k/index.php

Przepis art.31 ustawy określa, kiedy cudzoziemcowi odmawia się uznania za obywatela polskiego. Jest to w przypadku gdy nie spełnia obligatoryjnych – wyżej wskazanych – przesłanek określonych w art.30 ust.1. Nie może zostać obywatelem Polski również wtedy, gdy nabycie przez niego obywatelstwa stanowi zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego.

Jak można nabyć obywatelstwo polskie przez cudzoziemca za pomocom wniosku. Do złożenia wniosku o uznanie za polskiego obywatela potrzebne są następujące dokumenty:

1. Wniosek – 1 egz. o uznanie za obywatela polskiego sporządzony w języku polskim na formularzu urzędowo określonym.

2. Zdjęcia – 1 egz. w wymaganym formacie (przykłady i opis wymagań technicznych dostępne są w Urzędach Wojewódzkich).

3. Odpis zupełny aktu urodzenia – wydany przez polski urząd stanu cywilnego, w oryginale, nie starszy niż 3 miesiące. Akt urodzenia wydany w języku obcym musi być najpierw przetłumaczony przez tłumacza przysięgłego. Potem należy go zarejestrować w polskim urzędzie stanu cywilnego – który wyda następnie odpis wymagany przy składaniu wniosku.

4. Dokument potwierdzający stan cywilny (odpis aktu małżeństwa, rozwodu, zgonu współmałżonka) – wydany przez polski urząd stanu cywilnego, w oryginale. Zagraniczne akty muszą być najpierw przetłumaczone i wpisane do polskich rejestrów.

5. Kserokopia ważnego paszportu lub dokumentu podróży.

6. Kserokopia zezwolenia na pobyt stały w Polsce, osiedlenie się lub pobyt rezydenta długoterminowego UE.

7. Kserokopia karty stałego pobytu lub dokumentu potwierdzającego prawo stałego pobytu.

8. Potwierdzenie zameldowania (stałego lub czasowego).

9. Urzędowe poświadczenie znajomości języka polskiego.

10. Oświadczenie o datach pobytu w Polsce w wymaganym okresie oraz dokumenty potwierdzające pobyt w Polsce we wskazanym czasie. Np. paszport ze stemplami, bilety lotnicze albo inne dowody. Gdy cudzoziemiec nie jest w stanie przekazać takich dokumentów, sporządza oświadczenie w tej sprawie. Deklaruje w nim czas pobytu w Polsce.

11. Dokumenty potwierdzające zawodowe osiągnięcia cudzoziemca (tytuły naukowe, zawodowe) oraz prowadzoną przez niego działalność społeczną i polityczną.

12. Dokument potwierdzający obywatelstwo małżonka cudzoziemca.

13. Informacje (dokumenty lub oświadczenie) stwierdzające, czy cudzoziemiec posiadał wcześniej lub ubiegał się o polskie obywatelstwo.

14. Dowód wniesienia opłaty skarbowej (219 PLN).

15. Dokumenty potwierdzające posiadanie źródła dochodu (np. umowa o pracę, zaświadczenie o zatrudnieniu, PIT)

16. Tytuł prawny do lokalu mieszkalnego (np. umowę najmu mieszkania).

Jak można nabyć obywatelstwo polskie przez cudzoziemca dla dziecka cudzoziemca?

Gdy wniosek obejmuje dzieci w sprawie uznania za obywatela polskiego lub nadania obywatelstwa polskiego dla dzieci poniżej 18 roku życia mogą składać opiekunowie prawni dziecka. Dziecko powyżej 16 roku życia musi dodatkowo wyrazić na to zgodę. Cudzoziemiec, który występuje o nadanie obywatelstwa polskiego lub uznanie za obywatela polskiego, we wniosku umieszcza dodatkowo dane dziecka. Nadanie obywatelstwa polskiego rodzicom lub uznanie ich za obywateli polskich rozciąga się na dzieci pozostające pod ich władzą rodzicielską (jeżeli nie ukończyły 18 lat).

Dziecko powyżej 16 roku życia musi wyrazić zgodę na nabycie polskiego obywatelstwa. Jeśli tylko jedno z rodziców dziecka nabywa polskie obywatelstwo, decyzja ta obejmuje dziecko pod warunkiem, że drugi z rodziców oficjalnie wyrazi na to zgodę Chyba, że drugi rodzic nie ma władzy rodzicielskiej nad dzieckiem.

Warto wiedzieć:

Wojewoda w trakcie rozpatrywania wniosku o uznanie za obywatela polskiego oraz Minister Spraw Wewnętrznych przed przekazaniem wniosku o nadanie obywatelstwa polskiego Prezydentowi RP zwracają się o udzielenie informacji na temat cudzoziemca do Komendanta Głównego Policji i Szefa Agencji Bezpieczeństwa Wewnętrznego, a w razie potrzeby także do innych organów. – Cudzoziemcowi odmawia się uznania za obywatela polskiego w przypadku, gdy stanowiłoby to zagrożenie dla obronności lub bezpieczeństwa państwa albo ochrony bezpieczeństwa i porządku publicznego. – Jeśli cudzoziemiec złoży wniosek o uznanie za obywatela polskiego, a potem wystąpi o nadanie obywatelstwa – postępowanie o uznanie za obywatela polskiego zostanie umorzone. – Polskie prawo przewiduje możliwość posiadania przez obywatela polskiego równocześnie obywatelstwa innego państwa.

Jak taka osoba będzie traktowana?

Na terenie Polski taka osoba zawsze traktowana będzie jak obywatel Polski (drugie obywatelstwo nie będzie brane pod uwagę). Od cudzoziemca nie można żądać rezygnacji z poprzedniego obywatelstwa, zanim uzyska obywatelstwo polskie (tak było wcześniej). Prawodawstwo niektórych krajów zabrania posiadania przez ich obywateli dwóch obywatelstw. – Obywatel polski może utracić obywatelstwo polskie tylko na własny wniosek. Skierowany do Prezydenta Polski za pośrednictwem wojewody lub konsula. Utrata obywatelstwa następuje po 30 dniach od wydania postanowienia o wyrażeniu zgody na zrzeczenie się obywatelstwa przez Prezydenta. Prezydent nie wyrazi takiej zgody, jeśli dana osoba nie posiada obywatelstwa innego państwa lub przyrzeczenia jego nadania.

Źródło zewnętrzne:

  • https://mswia.gov.pl/pl/bezpieczenstwo/obywatelstwo-i-repatri/cudzoziemcy/10169,SPOSOBYNABYCIAOBYWATELSTWAPOLSKIEGO.html
  • http://www.forummigracyjne.org/files/269/ulotka_obywatelstwo_pl.pdf

Z poważaniem:

Wasyl Dunaj

specjalista ds. legalizacji pobytu i pracy cudzoziemców

Inna przydatna informacja